W dniu 3 marca 2024 roku, zmarł, w swoim domu, w Poznaniu ppłk inż. pil. Marian Harbacewicz, zasłużony oficer Lotnictwa Polskiego i były zastępca dowódcy 2. plm „Kraków” ds. szkolenia z Goleniowa.
Ten wspaniały pilot urodził się 5 stycznia 1950 roku w Szudziałowie w województwie podlaskim. Po ukończeniu Technikum Budowlanego w Łomży, 15 września 1971 roku rozpoczął studia w Wyższej Oficerskiej Szkole Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu. Po dwóch latach na własną prośbę został przeniesiony do Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. Po ukończeniu WOSL w 1975 r. został skierowany do 6. plmsz do Piły na stanowisko pilota, gdzie wykonywał loty na samolotach Lim-6bis. W 1978 r. w Centrum Szkolenia Lotniczego w Zamościu przeszkolił się na naddźwiękowe myśliwce MiG-21.
Po przeszkoleniu w 1978 roku został przeniesiony do 2. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego „Kraków” do Goleniowa, gdzie pełnił obowiązki na stanowiskach: starszego pilota, dowódcy klucz lotniczego, dowódcy 1. Eskadry Lotnictwa Myśliwskiego i zastępcy dowódcy pułku ds. szkolenia. Osiągnąwszy poziom wyszkolenia 1 klasy realizował strzelania rakietami powietrze-powietrze do celu lecącego. Uczestniczył w trzech sprawdzianach na poligonie w Astrachaniu (ZSRR): raz z 4. Pomorską Dywizją Lotnictwa Myśliwskiego i dwa razy z 2. Pułkiem Lotnictwa Myśliwskiego „Kraków” (1985 i 1989). W 1989 r. w locie nocnym na małej wysokości, w warunkach zakłóceń pasywnych, zestrzelił ostatni cel strącony przez Wojska Lotnicze na tym poligonie. Od 1985 r. brał udział w pokazach lotniczych na samolotach MiG-21 do czasu wycofania ich z pokazów.
Będąc dowódcą 1. Eskadry Lotnictwa Myśliwskiego przeprowadził pilotażowy program szkolenia w grupowych walkach powietrznych „eskadra na eskadrę”. Pomimo dużej intensywności lotów i ilości samolotów w powietrzu, szkolenie przebiegło bezpiecznie. W kluczowym etapie szkolenia „walczyło” ze sobą 16 samolotów i było dla pilotów olbrzymim doświadczeniem.
Spokojny, zrównoważony i zawsze pogodny dowódca zjednał sobie szacunek podwładnych i poważanie przełożonych. Za osiągnięcia oraz efekty jego działań w dziedzinie szkolenia młodych pilotów w 1986 r. zdobył tytuł „Pilot Roku” 2. plm „Kraków”. W 1991 roku odszedł do rezerwy. Był Ikoną Lotnictwa Polskiego i znakomitym wychowawcą wielu pokoleń lotników polskich. Był profesjonalistą i perfekcjonalistą. Za Swoją ogromną i wszechstronną wiedzę i wielkie doświadczenie był szanowany nie tylko w 2. plm „Kraków” w Goleniowie, ale także poza nim.
Był pilotem wojskowym 1 klasy, legitymujący się nalotem ogólnym 1700 godzin na różnego typu statkach powietrznych. Wykonywał loty na samolotach: TS-11 „Iskra”, Lim-2, Lim-6bis i MiG-21. Był odznaczony między innymi: Srebrnym Krzyżem Zasługi (1988), Srebrnym (1985) i Brązowym (1980) Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”, Złotym, Srebrnym i Brązowym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”. Mieszkał w Poznaniu. Pozostawił Żonę Elżbietę i dwóch Synów: Kamila i Macieja.
Ceremonia, pożegnalna rozpocznie się żałobną Mszą Świętą o godzinie 10.30, 7 marca 2024 r. (w czwartek) w kościele, p.w. św. A. Boboli w Poznaniu przy ul. Junikowskiej 48, a następnie o godzinie 11.45 odbędzie się dalsza część ceremonii pożegnalnej w Sali Pożegnalnej w Poznaniu przy ul. Cmentarnej 12, po której nastąpi odprowadzenie do grobu, gdzie zostanie pochowany. Niech Matka Boska Loretańska, opiekunka wszystkich lotników, ma Go w Swojej opiece. Cześć Jego Pamięci!
Opracował Henryk Czyżyk.
